Kom van dat dak af!

Wie herinnert zich dat nummer niet? Afgelopen Vrijdag kwam dat nummer weer helemaal naar boven bij ons dankzij onze So-Fee (Sophie dus) Vanwege het mooie weer, en vooral dankzij de buurvrouw die nog steeds op vakantie is, stond de terrasdeur wagewijd open. De poezen op stap, en wij ook. Bij terugkomst van ons bleek So-Fee op het dak van de achterburen te zitten en er niet meer vanaf te durven..... Zijn we weer lekker mee! Als w er nou nog bijgekunt hadden was het nog tot daar aan toe, maar wij konden er ook niet bij. Afwachten dus maar of So-Fee een helder/dapper moment zou krijgen en uit zichzelf naar beneden zou springen. Ze was tenslotte ook via via er op geklommen, en zoals ze in Amerka zeggen: What goes up have to come down. Maar na enkele uren de boel bij elkaar krijsen zat ze nog steeds op dezelfde plek en ging de zon onder.... de nacht verstreek.... en bij ons ontwaken bleek ze er nog steeds te zitten! Enige hoop voor ons waren de buren die grenzen aan het dak waar So-Fee op zat. Net toen ik me aan wilde kleden om daar naar toe te gaan zagen we ineens de buurman op hun dakteras (voor hun de toegang tot hun bovenhuis) lopen! Edwin vroeg hem even te willen kijken of íe erbij kon. Hij klom uit het raam, greep So-Fee en zo kwam er een eind aan haar avontuur. Gelukkig nog net op tijd want de buren wilden net vertrekken voor een lang weekend Frankrijk! Anders had ons So-Fee er nog steeds gezeten waarschijnlijk! Ik hoop dat het een wijze les is geweest. Moor heeft sinds zijn kwijtraak avontuur ook geen verre trips meer gemaakt en Cat-oh is sinds haar 3 weekse zoektocht ook niet meer uit de tuin geweest! Ik ben benieuwd....